Desantowy Białogard

  Ten model radzieckiej torby polowej dla sierżantów służby zasadniczej (ros. Полевая сумка для сержантов обр. 1941) jest powojenną produkcją zunifikowanej torby polowej dla młodszych dowódców i konnych zwiadowców obr.41. W wielu opisach (zwłaszcza tych w sklepach internetowych ) torba taka widnieje pod oznaczeniem wz.48, wz.50 lub nawet wz.53 – ale tak naprawdę jest to nieznacznie, po wojnie, zmodyfikowany model torby wz.41. Torba połowa dla sierżantów wz.41 - widok z tyłu. Ta jednokomorowa torba polowa dla sierżantów, o wymiarach komory głównej 22x18x4 cm, wykonana jest z kirzy, skóry i parcianego paska. Kirza wykorzystana do szycia toreb wz.41 może być w wielu odcieniach brązu: do bardzo jasnego do bardzo ciemnego. Podobna kolorystyka występuje w elementach skórzanych. Parciany pasek jest zawsze w kolorze ochronnym. Torba połowa dla sierżantów wz.41 - widać zapięcie na knopik dwóch małych kieszonek. Na przedniej ścianie torby pod klapą główną naszyto dwie małe kieszonki na drobn...

 Przegląd radzieckich ładownic na magazynki  do broni strzeleckiej używane w białogardzkiej 83. Samodzielnej Brygadzie Desantowo-Szturmowej 1985-1990. Ładownica 𝟱𝟲-𝗦𝘇𝗠-𝟮𝟭𝟮 do karabinka AKM i AKMS. Po zmianie przeliczników jednostki ognia do broni strzeleckiej w Siłach Zbrojnych ZSRR w latach 50. (co wydatnie odciążyło strzelca z 6 magazynków na 4), potrzebna była nowa ładownica do karabinków serii AK. Trzykomorowa parciana ładownica w kolorze ochronnym przeznaczona jest do przenoszenia trzech 30. nabojowych magazynków stalowych 56-M-212, magazynków 6Ł9 z lekkiego stopu oraz magazynków 6Ł10 z masy plastycznej. Na zewnątrz z boku ładownicy 𝟱𝟲-𝗦𝘇𝗠-𝟮𝟭𝟮 naszyto zapinaną kieszonkę przeznaczoną dla olejarki (dwukomorowej 56-Ż-220, jednokomorowej 56-Ż-220U lub olejarki z masy plastycznej 6Ju5), oraz szmatki lub pakuł do czyszczenia. Na ładownicy naszyta jest także zapinana kieszonka na przybornika 6Ju4. Niektóre ładownice (zwłaszcza te wcześniejszej produkcji) nie maj...

  Stroporez to nic innego jak nóź spadochroniarza, który przeznaczony jest do przecinania linek spadochronu i zawiesia w sytuacjach awaryjnych. W radzieckich wojskach powietrznodesantowych (WDW) używano kilka rodzajów stroporezów. Początkowo za nóż spadochroniarza służył zwykły składany nóż sierpak, znany z ogrodnictwa i będący także na wyposażeniu toreb medycznych. Sierpak dla spadochroniarza został delikatnie dostosowany dla WDW poprzez dodanie metalowego ucha pozwalającego dowiązać do noża linkę. W końcu lat 50. XX wieku do wyposażenia WDW wszedł sprężynowy nóż spadochroniarski, popularnie nazywany „ PN-58” (ros. ПН–58). Dlaczego taka nazwa? Prawdopodobnie pochodzi ona od modelu spadochronu ratunkowego PN-58, kiedy to wraz z tym modelem spadochronu wprowadzono też nowy nóż spadochroniarski. PN-58 ma obustronnie zaostrzoną, chromowaną, głownie długości 70 mm, która dla bezpieczeństwa jest zaokrąglona na szczycie. Głownia pod wpływem ściśniętej sprężyny wysuwa się z rękojeści...

  Było już o kurtkach zimowych w 83. Samodzielnej Brygadzie Desantowo-Szturmowej, teraz pora na bardziej tradycyjne okrycie wierzchnie – szynele i płaszcze. Paradny oficerski szynel dwurzędowy. Wełniany dwurzędowy szynel w kolorze… stalowo – mysim, był noszony do munduru paradnego i paradno-wyjsciowego przez oficerów, chorążych i żołnierzy służby nadterminowej. Szynel uszyto z bardzo przyjemnej w dotyku i miękkiej wełny a zapinany jest na guziki. Naramienniki szare, płaszczowe patki kołnierzowe niebieskie, korpusówki WDW złote. W 83. SBDSz do munduru paradnego i paradno-wyjsciowego „zawodowi” nosili go obowiązkowo. Paradny dwurzedowy szynel oficerski. Szynel oficerski dwurzędowy do munduru codziennego i polowego. Wełniany dwurzędowy szynel w kolorze ochronnym przeznaczony był dla oficerów, chorążych i żołnierzy służby nadterminowej do noszenia z mundurem codziennym i polowym. Naramienniki w kolorze ochronnym z gwiazdkami w kolorze złotym, płaszczowe niebieskie patki kołnierzowe z ...

M ały przegląd radzieckich kurtek zimowych używanych przez żołnierzy i oficerów białogardzkiej 83. Samodzielnej Brygady Desantowo-Szturmowej w latach 1986-1990. Kurtka watowana w kolorze ochronnym wz.66 typ A Kurtka tego wzoru pojawiła się w umundurowaniu Armii Radzieckiej w roku 1967. Początkowo była to kurtka polowa od munduru specjalnego dla chłodnego klimatu. W roku 1973 kurtka ta została wprowadzona jako element zimowego umundurowania polowego dla oficerów, chorążych i żołnierzy służby nadterminowej Armii Radzieckiej w klimacie chłodnym i umiarkowanym. W praktyce noszona była często jako kurtka do munduru codziennego. Wierzchnia warstwa kurtki uszyta jest z materiału bawełnianego, teoretycznie, wodoodpornego (art. 3277, 7033). Kołnierz wykonano ze sztucznego futra. W białogardzkiej 83. SBDSz użytkowana była przez oficerów, chorążych i żołnierzy nadterminowych praktycznie do końca pobytu brygady w Polsce. Na kurtce tej powinny być naszyte naramienniki jak do płaszcza codziennego. W...