Desantowy Białogard

  Już za niemieckich czasów na Truppenübungsplätz Gross Born ćwiczyli żołnierze nie tylko Wehrmachtu i Waffen SS… i nie tylko artylerzyści. Poligon rozjeżdżały niemieckie czołgi, transportery piechoty i rozdeptywały wysokie wiązane buty niemieckich strzelców spadochronowych – słynnych Fallschirmjäger . Nie inaczej było za czasów radzieckich. Wtedy też poza piechotą i techniką wojskową na borneskim poligonie szkolono także radzieckich desantowców … ale ci chodzili w kierzowych sapogach. Jedyną dużą radziecką jednostką desantową, która stacjonowała w Polsce była 83. Samodzielna Brygada Desantowo-Szturmowa (83. SBDSz) z Białogardu. Brygada ta powstawała w maju-listopadzie 1986 roku z utworzonego pół roku wcześniej 65. samodzielnego batalionu desantowo-szturmowego. Zarówno batalion jak i brygada nie były częścią borneńskiej dywizji zmotoryzowanej, ani nawet Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Białogardzka brygada podlegała operacyjnie Naczelnemu Dowództwu Kierunku Zachodniego Armii R

  73 mm działo bezodrzutowe SPG-9 (Станковый противотанковый гранатомет СПГ-9), zostało przyjęte do uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1963 roku, pod indeksem 6G6. Jest to lekkie działo bezodrzutowe, które oficjalnie zostało sklasyfikowane jako ciężki granatnik przeciwpancerny. Opracowane zostało na początku lat 60. XX wieku przez zespół konstruktorów Państwowego Biura Konstrukcyjnego Nr 47 w Krasnoarmejsku, pod kierunkiem W. I. Baraboszkina i W. P. Zajcewa. Próby ulepszenia działa podejmowane były praktyczne od chwili uruchomienia jego produkcji seryjnej. Na efekty tych prac długo nie trzeba było czekać, wkrótce, bowiem pojawiła się nowa, zmodernizowana wersja oznaczona jako SPG-9M. Równolegle opracowano również wersję działa przeznaczoną wyłącznie dla potrzeb jednostek powietrzno-desantowych, które natomiast nosiły oznaczenie SPG-9D. Miały one na wyposażeniu dodatkowo zdejmowane koła. Od 1968 roku znajdowało się na wyposażeniu państw byłego Układu Warszawskiego oraz w wielu krajach azja