Radzieckie kokardy z nakryć głowy oficerów, chorążych i żołnierzy nadterminowych białogardzkiej 83. samodzielnej brygady desantowo-szturmowej 1986-1990.
Oficerowie, chorążowie i żołnierzy nadterminowi Sił Zbrojnych ZSRR mieli swoje kokardy, które w przepisach mundurowych były jasno opisane, która kokarda do jakiego nakrycia głowy jest przewidziana. Kokarda do czapki paradno-wyjściwej wz.55. Wprowadzona do Armii Radzieckiej rozkazem Ministra Obrony ZSRR nr 26, 25 listopada 1955 roku. Do roku 1969 kokarda miał inny wzór liści i była wykonana z dwóch łączonych elementów: owalnej rozety (kokardy) wz.55 i wieńca. Oba elementy wytłaczane była z tombaku. Po roku 1958 kokardy były wytłaczane z anodowanego aluminium, po roku 1969 produkowano je już jako jednolity emblemat ze zmiennym wzorem wieńca. Po roku 1973 po raz kolejny nieznacznie zmieniono wzór wieńca. Kokardę przytwierdzano do nakrycia głowy za pomocą dwóch metalowych „wąsów”. Przewidziana do noszenia na: · czapkach do oficerskiego munduru paradno-wyjściwego, Kokarda dla lotnictwa i WDW wz.55. Kokard podobnie jak ta do czapki paradno-wychdnej wz.55 wprowadzona