Posty

"STROPOREZ". Nóż radzieckiego spadochroniarza.

Obraz
  Stroporez to nic innego jak nóź spadochroniarza, który przeznaczony jest do przecinania linek spadochronu i zawiesia w sytuacjach awaryjnych. W radzieckich wojskach powietrznodesantowych (WDW) używano kilka rodzajów stroporezów. Początkowo za nóż spadochroniarza służył zwykły składany nóż sierpak, znany z ogrodnictwa i będący także na wyposażeniu toreb medycznych. Sierpak dla spadochroniarza został delikatnie dostosowany dla WDW poprzez dodanie metalowego ucha pozwalającego dowiązać do noża linkę. W końcu lat 50. XX wieku do wyposażenia WDW wszedł sprężynowy nóż spadochroniarski, popularnie nazywany „ PN-58” (ros. ПН–58). Dlaczego taka nazwa? Prawdopodobnie pochodzi ona od modelu spadochronu ratunkowego PN-58, kiedy to wraz z tym modelem spadochronu wprowadzono też nowy nóż spadochroniarski. PN-58 ma obustronnie zaostrzoną, chromowaną, głownie długości 70 mm, która dla bezpieczeństwa jest zaokrąglona na szczycie. Głownia pod wpływem ściśniętej sprężyny wysuwa się z rękojeści i b

Szynele i płaszcze w 83. Samodzielnej Brygadzie desantowo-Szturmowej 1986-1990.

Obraz
  Było już o kurtkach zimowych w 83. Samodzielnej Brygadzie Desantowo-Szturmowej, teraz pora na bardziej tradycyjne okrycie wierzchnie – szynele i płaszcze. Paradny oficerski szynel dwurzędowy. Wełniany dwurzędowy szynel w kolorze… stalowo – mysim, był noszony do munduru paradnego i paradno-wyjsciowego przez oficerów, chorążych i żołnierzy służby nadterminowej. Szynel uszyto z bardzo przyjemnej w dotyku i miękkiej wełny a zapinany jest na guziki. Naramienniki szare, płaszczowe patki kołnierzowe niebieskie, korpusówki WDW złote. W 83. SBDSz do munduru paradnego i paradno-wyjsciowego „zawodowi” nosili go obowiązkowo. Paradny dwurzedowy szynel oficerski. Szynel oficerski dwurzędowy do munduru codziennego i polowego. Wełniany dwurzędowy szynel w kolorze ochronnym przeznaczony był dla oficerów, chorążych i żołnierzy służby nadterminowej do noszenia z mundurem codziennym i polowym. Naramienniki w kolorze ochronnym z gwiazdkami w kolorze złotym, płaszczowe niebieskie patki kołnierzowe z korp

Kurtki zimowe w 83. Samodzielnej Brygadzie Desantowo-Szturmowej 1986-1990.

Obraz
M ały przegląd radzieckich kurtek zimowych używanych przez żołnierzy i oficerów białogardzkiej 83. Samodzielnej Brygady Desantowo-Szturmowej w latach 1986-1990. Kurtka watowana w kolorze ochronnym wz.66 typ A Kurtka tego wzoru pojawiła się w umundurowaniu Armii Radzieckiej w roku 1967. Początkowo była to kurtka polowa od munduru specjalnego dla chłodnego klimatu. W roku 1973 kurtka ta została wprowadzona jako element zimowego umundurowania polowego dla oficerów, chorążych i żołnierzy służby nadterminowej Armii Radzieckiej w klimacie chłodnym i umiarkowanym. W praktyce noszona była często jako kurtka do munduru codziennego. Wierzchnia warstwa kurtki uszyta jest z materiału bawełnianego, teoretycznie, wodoodpornego (art. 3277, 7033). Kołnierz wykonano ze sztucznego futra. W białogardzkiej 83. SBDSz użytkowana była przez oficerów, chorążych i żołnierzy nadterminowych praktycznie do końca pobytu brygady w Polsce. Na kurtce tej powinny być naszyte naramienniki jak do płaszcza codziennego. W

Radziecki zasobnik desantowy GK-30-U.

Obraz
Wszystko czego nie da się spakować do radzieckiego RD-54, a mieści się w nim niewiele, jakoś desantować trzeba. Do tego, w desancie powietrznym, służą różne zasobniki i platformy desantowe. Pod koniec lat 70. XX wieku w Armii Radzieckiej podjęto decyzje o ulepszeniu i unowocześnieniu dotychczas użytkowanych małych zasobników desantowych GK-30 serii 2 i GK-30R. W 1980 roku na wyposażenie wszedł nowy zasobnik desantowy GK-30-U (ros. Грузовой контейнер ГК-30-У). Radziecki zasobnik desantowy GK-30-Ur, wersja do desantowania radiostacji. Radziecki zasobnik desantowy GK-30-Ur, widoczne szelki i taśma desantowa. Radziecki zasobnik desantowy GK-30-Ur widoczne oznaczenia modelu i roku produkcji 1984. Wśród radzieckich desantowców kontener ten był nazywany „ trzydziesty – uniwersalny”. Nowy zasobnik można używać podczas skoków z wysokości do 8000m i przy prędkości zrzutu do 500 km/h. W zasobniku GK-30-U, w porównaniu do wcześniejszych modeli: przeprojektowano sposób zapinania pokrowca zasobni

𝐃𝐞𝐬𝐚𝐧𝐭 𝐧𝐚 𝐁𝐎𝐑𝐍𝐄𝐌

Obraz
  Już za niemieckich czasów na Truppenübungsplätz Gross Born ćwiczyli żołnierze nie tylko Wehrmachtu i Waffen SS… i nie tylko artylerzyści. Poligon rozjeżdżały niemieckie czołgi, transportery piechoty i rozdeptywały wysokie wiązane buty niemieckich strzelców spadochronowych – słynnych Fallschirmjäger . Nie inaczej było za czasów radzieckich. Wtedy też poza piechotą i techniką wojskową na borneskim poligonie szkolono także radzieckich desantowców … ale ci chodzili w kierzowych sapogach. Jedyną dużą radziecką jednostką desantową, która stacjonowała w Polsce była 83. Samodzielna Brygada Desantowo-Szturmowa (83. SBDSz) z Białogardu. Brygada ta powstawała w maju-listopadzie 1986 roku z utworzonego pół roku wcześniej 65. samodzielnego batalionu desantowo-szturmowego. Zarówno batalion jak i brygada nie były częścią borneńskiej dywizji zmotoryzowanej, ani nawet Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Białogardzka brygada podlegała operacyjnie Naczelnemu Dowództwu Kierunku Zachodniego Armii R