Desantowy Białogard

  W wielu pytaniach do #desantowyBiałogard przewija się temat polskojęzycznej literatury, traktującej o radzieckich wojsk desantowo-szturmowych i powietrznodesantowych. Pytacie, czy takie publikacje istnieją? Istnieją i niektóre nawet są warte polecenia Do tych polecanych na pewno należy : Steven J. Zaloga „Berety z gwiazdami. Radzieckie wojska powietrznodesantowe.” Bellona 2003. Pozycja stara, ale jak to mówią… jara Autor w sposób chronologiczny prowadzi nas przez historię radzieckich – później rosyjskich- wojsk powietrznodesantowych i desantowo-szturmowych. Ciekawie opisany jest rozwój jak i działania radzickich „desantników” w czasie II Wojny Światowej jak i tzw. „zimnej wojny” z Afganistanem włącznie. Znajdziemy tam także podstawowe informacje o rosyjskich i postradzieckich wojskach powietrznodesantowych byłych republik związkowych. Jest też trochę o specnazie , morskiej piechocie i morskim specnazie . Spis treści (trochę rozwinięty) :) Wstęp I . Jesteśmy pierwsi! Wojskowy f

  Manierkoo-menażka wz.1959M Manierko-menażka, nazywana także zestawem kombinowanym, została przyjęta na wyposażenie wojsk WDW ZSRR rozkazem nr  78 z 17. września 1959 . Nie spotkałem się z informacjami by był to jakiś wzór "zapożyczony" i można przypuszcza, że zestaw ten jest pomysłem sowieckim. Produkcje manierko-menażki podjęto w fabryce . Nie spotkałem się z informacjami by był to jakiś wzór "zapożyczony" i można przypuszcza, że zestaw ten jest pomysłem sowieckim. Produkcje manierko-menażki podjęto w fabryce  Красный выборжец , cecha tego zakładu KW (cyrylicą) jest bita w heksagonie na małym i dużym kociołku menażki oraz na kociołku wzoru 1959M i butli manierki wzoru 1959. Bicia na butli manierki wz. 1959M nie stwierdziłem, poza manierkami wykonanymi z plastiku (o czym w dalszej części artykułu). Zestaw ten pierwotnie był przeznaczony tylko dla pododdziałów WDW i jednostek specjalnych, w praktyce manierko-menażkę „dostawali” także żołnierze pododdziałów morskiej

  W okresie przebywania w Białogardzie 83. Brygady żołnierze i oficerowie użytkowali kilka typów radzieckich masek przeciwgazowych. Najczęściej stosowane były maski   PMG   i   PMG-2 .Na pytanie jakimi instrukcjami czy prawidłowościami się kierowano przy wydawaniu określonego typu maski danemu żołnierzowi czy oficerowi, odpowiem szczerze… nie wiem. Na moje pytania do weteranów białogardzkiej brygady dlaczego miał na stanie PMG a nie PMG- 2 lub odwrotnie pada jedna odpowiedź… bo taką wydali bez patrzenia na specjalność wojskową „obdarowanego”! Maska filtracyjna PMG. Maska PMG ( Противогаз мало габаритный ПМГ  ) – maska przeciwgazowa o małych wymiarach została wprowadzona na wyposażenie Sił Zbrojnych ZSRR w roku 1963 (w kilku źródłach widnieje data 1968) z przeznaczeniem głownie dla wojsk desantowych, czołgistów, kierowców i oficerów. Maska PMG składa się z części twarzowej o oznaczeniu SzMG wyposażonej w komorę foniczną umożliwiającą prowadzenie zrozumiałej rozmowy w założonej masce, fi