Desantnik nr 2.
Emblemat Wojsk Powietrznodesantowych (WDW) ZSRR- w postaci skaczącego spadochroniarza otoczonego dwoma samolotami - jest rozpoznawalnym symbolem WDW. Emblemat ten był podstawą do rozwoju wszystkich znaków i symboli jednostek powietrznodesantowych za czasów Związku Radzieckiego jak i po jego rozpadzie. Ten znak to nie tylko symbol przynależności do „skrzydlatej piechoty” ale symbol jedności wszystkich spadochroniarzy byłego ZSRR jak „desantników” z krajów postsowieckich.
Symbol WDW zna każdy kto interesuje się powietrznym desantem ale bardzo niewielu wie kto jest autorem tego godła. Pomysłodawcą jest …. kobieta. Zinaida Iwanowna Boczarowa.
Jak to się zaczęło?
Powstanie emblematu zaczęło się od konkursu na nowy emblemat Wojsk Powietrznodesantowych jaki rozpisano w roku 1955 w związku z przejściem całej Armii Radzieckiej na nowe insygnia rodzajów wojsk. WDW, kierowane wtedy W.F. Margiełowa, potrzebowały nowej symboliki jednoznacznie kojarzącej się z powietrznym desantem. Konkurs ogłoszono we wszystkich jednostkach WDW i Armii Radzieckiej. Wymagania konkursowe były krótkie: symbol ma być prosty i jasny w przekazie bez zbędnych dodatków. „Ma być proste, nie potrzebuję żadnych heraldycznych fanaberii” – powiedział Margiełow na rozszerzonym spotkaniu Rady Wojskowej dla dowódców. „Godło powinno być proste i jasne dla wszystkich, aby ktokolwiek kto je zobaczy natychmiast zrozumiał, że ten kto symbol ten nosi to nie tylko pojedynczy człowiek ale całe plemię ludzi mu podobnych. Niech każdy żołnierzi oficer myśli i rysuje własny projekt, taki od serca. Tylko nie przysyłajcie jakichś dziecięcych rysunków”
Do dowództwa WDW przysłano tysiące szkiców z całego ZSRR ale zwycięzcą została rysowniczka wojsk powietrznodesantowych Zinaida Iwanowna Boczarowa.
W roku 1968 Margiełow „uparł się” by ten właśnie symbol znalazł się także na nowej naszywce radzieckich wojsk powietrznodesantowych.
Kiedy Margiełow, odchodząc na emeryturę, w 1978 roku, poszedł do biura plastyków, podszedłem do Zinaidy Iwanownej i żegnając się powiedział :
- Kiedy Margiełow, odchodząc na emeryturę, w 1978 roku, poszedł do biura plastyków, podszedłem do Zinaidy Iwanownej i żegnając się powiedział :
- Wiesz, Zinaida, twoje godło przetrwa Ciebie i mnie. Jeśli na mnie mówią „desantnik nr jeden” , to ty z pewnością jesteś "desantnik numer dwa".
Symbol spadochronu i dwóch samolotów przetrwał. Po roku 1991 we Wspólnocie Niepodległych Państw przeszedł „dekomunizację” – usunięto symbol czerwonej gwiazdy, we współczesnej Armii Federacji Rosyjskiej jest obecny nadal. Wiele krajów powstałych po rozpadzie ZSRR przejęło stylistykę symbolu na godła swoich jednostek powietrznodesantowych.
Komentarze
Prześlij komentarz