Radzieckie rękawiczki zimowe dla żołnierzy służby zasadniczej białogardzkiej 83. Samodzielnej Brygady Desantowo-Szturmowej 1986-1990.
Mały przegląd radzieckich rękawiczek zimowych dla żołnierzy służby zasadniczej, jakie udało mi się zebrać.
Rękawiczki z dzianiny o składzie 69% wełny i 21% poliamidu w kolorze brązowym. Głównie przewidziane do codziennego munduru zimowego, ale często użytkowane także z mundurami polowymi.
Zgodnie z normą zaopatrzenia mundurowego żołnierzowi służby zasadniczej przysługiwała 1 para rocznie, czyli dwie pary na okres służby.
Dzianinowe rękawiczki pięciopalczaste. |
Rękawiczki dwupalczaste.
Uszyte z impregnowanej tkaniny bawełnianej w kolorze ochronnym - spód i miękkiej bawełnianej brązowej flaneli - wierzch. Rękawice prawie identyczne z rękawicami RKKA z czasów II wojny światowej. Ocieplenie wewnętrzne z grubej tkaniny bawełnianej.
Zapyta ktoś, dlaczego na wierzchu rękawicy jest miękka flanela?
A po to by, sobie smarki cieknące z nosa wycierać.
Rękawice dwupalczaste przewidziane były do polowego umundurowania zimowego, a oddzielny palec wskazujący w rękawicy pozwalał strzelać, nie zdejmując rękawicy.
Zgodnie z normą zaopatrzenia mundurowego żołnierzowi służby zasadniczej przysługiwała 1 para rocznie.
Dwupalczaste rękawice |
Rękawice jednopalczaste.
Łapawice uszyte z grubej bawełnianej tkaniny diagonalnej i wyściełane naturalnym owczą wełną. Kolor futra różny: od białego, poprzez brązowy do czarnego. Moje łapawice są koloru ochronnego, ale spotyka się też koloru czarnego.
Przewidziane były dla rejonów o naprawdę zimnym klimacie, do pełnienia służby wartowniczej przy silnych mrozach (przysługiwał wtedy wartownikowi kożuch z owczej skóry) a także dla załóg pojazdów, gdzie nie wymaga się swobody operowania palcami.
Jednopalczaste rękawice z baranim futrem. |
Komentarze
Prześlij komentarz