STATUT ZJEDNOCZONYCH SIŁ ZBROJNYCH PAŃSTW-STRON UKŁADU WARSZAWSKIEGO i organów kierowania nimi (na czas wojny).

 

ZASADY OGÓLNE

1. Państwa-Strony Układu Warszawskiego w sytuacji nieustannego imperialistycznego zagrożenia ich bezpieczeństwa, potwierdzając wzięte na siebie zobowiązania wynikające z Układu Warszawskiego o przyjaźni, współpracy i pomocy wzajemnej, wyrażają wolę wszechstronnego umacniania swej zdolności obronnej i wykorzystania politycznych, ekonomicznych, naukowo-technicznych i wojskowych potencjałów państw sojuszniczych w interesie ich bezpieczeństwa, obrony budownictwa socjalizmu i komunizmu oraz utrwalenia pokoju.

Państwa-Strony Układu Warszawskiego uważają, że bezpieczeństwo i obrona zbrojna krajów socjalistycznych jest ich narodowym i internacjonalistycznym obowiązkiem, że agresywnym siłom imperializmu w Europie należy przeciwstawić potężne i dobrze przygotowane do wspólnych działań bojowych Zjednoczone Siły Zbrojne (ZSZ) państw-stron Układu Warszawskiego pod Jedynym Najwyższym Naczelnym Dowództwem.

2. Problemy wspólnej polityki obronnej krajów sojuszniczych, organizacji i prowadzenia walki zbrojnej w obronie zdobyczy socjalizmu, a także inne problemy wojskowe wymagające wzajemnych uzgodnień między państwami-stronami Układu Warszawskiego będą rozpatrywane na naradach Politycznego Komitetu Konsultacyjnego, jak przewiduje to Układ Warszawski.

3. Niniejszy Statut określa skład, przeznaczenie i zasady funkcjonowania ZSZ, organy dowodzenia nimi: Najwyższe Naczelne Dowództwo, Naczelne Dowództwa ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim teatrach działań wojennych (TDW), Dowództwa Zjednoczonej Floty Bałtyckiej oraz Zjednoczonej Floty Czarnomorskiej, zasady dowodzenia obroną powietrzną, organizacji pracy politycznej, logistyki i zaopatrzenia inżynieryjno-technicznego ZSZ na TDW, stosunków wzajemnych pomiędzy organami dowodzenia ZSZ i narodowym kierownictwem wojskowo-politycznym państw-stron Układu Warszawskiego, a także zapewnienia środków finansowych.

4. Niniejszy Statut jest zgodny z Układem o Przyjaźni, Współpracy i Pomocy Wzajemnej, zawartym w 1955 roku  w Warszawie oraz z postanowieniem państw-stron Układu Warszawskiego, powziętym na naradzie Politycznego Komitetu Konsultacyjnego w dniu 23 listopada 1978 roku.

Statut wchodzi w życie z chwilą jego zatwierdzenia przez państwa-strony Układu Warszawskiego.

I. ZJEDNOCZONE SIŁY ZBROJNE PAŃSTW-STRON UKŁADU WARSZAWSKIEGO

 

5. Przez Zjednoczone Siły Zbrojne państw-stron Układu Warszawskiego na czas wojny rozumie się wydzielone w ich skład siły zbrojne tych państw, przeznaczone do odparcia agresji i zniszczenia agresora na lądzie, morzu i w powietrzu, niezależnie od granic państw-stron Układu Warszawskiego, oraz organy dowodzenia Zjednoczonymi Siłami Zbrojnymi.

6. Zjednoczone Siły Zbrojne państw-stron Układu Warszawskiego na czas wojny dzielą się na zgrupowania strategiczne na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW i na rezerwy Najwyższego Naczelnego Dowództwa.

Zgrupowania strategiczne składają się z wojsk lądowych, sił morskich, organów dowodzenia i zaplecza wydzielonych w skład Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego podległych Naczelnym Dowództwom ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW lub będące w bezpośredniej podległości Najwyższego Naczelnego Dowództwa.

Rezerwy Najwyższego Naczelnego Dowództwa stanowią wydzielone w skład Zjednoczonych Sił Zbrojnych narodowe związki operacyjne, związki taktyczne, jednostki (okręty), organy dowodzenia i tyłów sił zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego, które nie zostały podporządkowane Naczelnym Dowództwom ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW lub nie znalazły się w bezpośredniej podległości Najwyższego Naczelnego Dowództwa, ale są przewidziane na uzupełnienie zgrupowań ZSZ na TDW, na wzmożenie wysiłku w toku działań wojennych i wykonanie innych zadań, a także rezerwy wydzielone środków materialnych i technicznych państw-stron Układu Warszawskiego.

Wszystkie pozostałe formacje wojskowe, ośrodki wyszkolenia, organy dowodzenia i tyłów pozostają w gestii narodowego kierownictwa wojskowo-politycznego i są wykorzystywane zgodnie z jego planami. W razie konieczności, siły i środki tych formacji wojskowych, organów dowodzenia i tyłów, na podstawie wzajemnego porozumienia między narodowym kierownictwem wojskowo-politycznym i Najwyższym Naczelnym Dowództwem, mogą być wykorzystane w interesie i w zgodzie z planami Najwyższego Naczelnego Dowództwa i Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW.

7. Skład ZSZ na czas pokoju określają specjalne Protokoły, zgodnie z ogólnymi celami wojskowo-politycznymi i strategicznymi, wytyczonymi przez kierownictwa wojskowo-polityczne państw-stron Układu Warszawskiego. Protokoły sporządzane są z reguły na okres 5 lat i podpisywane są przez Naczelnego Dowódcę ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego i ministrów obrony wszystkich tych państw, a zatwierdzane odpowiednio przez rządy państw-stron Układu Warszawskiego.

Skład bojowy i liczebność wojsk i flot wydzielonych w skład ZSZ, zależnie od sytuacji wojskowo-politycznej, mogą być uściślane i zmieniane: w czasie pokoju – przez narodowe kierownictwo państwowe na wniosek Naczelnego Dowódcy ZSZ pańsw-stron Układu Warszawskiego, a w czasie wojny – przez Najwyższe Naczelne Dowództwo ZSZ i Naczelne Dowództwa ZSZ na TDW po uzgodnieniu z narodowymi kierownictwami wojskowo-politycznymi.

8. Zależnie od sytuacji Zjednoczone Siły Zbrojne przechodzą pod rozkazy Najwyższego Naczelnego Dowództwa z chwilą, w której uznają to za konieczne państwa-strony Układu Warszawskiego lub w wypadku nagłego ataku zbrojnego agresora na jedno lub kilka państw-stron Układu Warszawskiego. Jednocześnie wchodzą w swe prawa Naczelne Dowództwa ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW oraz Dowództwa Flot Wojennych - Zjednoczonej Bałtyckiej i Zjednoczonej Czarnomorskiej.

9. Zjednoczone Siły Zbrojne przechodzą ze stanu pokoju w stan wojny decyzją państw-stron Układu Warszawskiego w myśl wytycznych Najwyższego Naczelnego Dowództwa, a jeśli nie weszło ono jeszcze w swe prawa - w myśl wytycznych Naczelnego Dowódcy ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego.

W wypadku nagłej agresji na jedno lub kilka państw-stron Układu Warszawskiego wojska i siły flot przestawia w stan wojny narodowe kierownictwo wojskowo-polityczne, jednocześnie informując niezwłocznie o tym Najwyższe Naczelne Dowództwo lub Naczelnego Dowódcę ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego (Naczelne Dowództwa ZSZ na TDW), a także narodowe kierownictwa wojskowo-polityczne państw-stron Układu Warszawskiego.

II. NAJWYŻSZE NACZELNE DOWÓDZTWO ZJEDNOCZONYCH SIŁ ZBROJNYCH PAŃSTW-STRON UKŁADU WARSZAWSKIEGO

 

10. W celu scentralizowanego kierowania w czasie wojny Zjednoczonymi Siłami Zbrojnymi państw-stron Układu Warszawskiego powołuje się Jedyne Najwyższe Naczelne Dowództwo. Najwyższego Naczelnego Dowódcę Zjednoczonych Sił Zbrojnych mianuje się, a skład Najwyższego Naczelnego Dowództwa ustala się decyzją państw-stron Układu Warszawskiego. Organem kierowania Najwyższego Naczelnego Dowództwa Zjednoczonych Sił Zbrojnych jest Sztab Generalny Sił Zbrojnych ZSSR.

11. Kierowanie działaniami wojennymi Najwyższe Naczelne Dowództwo realizuje za pośrednictwem zjednoczonych i narodowych organów dowodzenia wojskami i siłami flot (Naczelne Dowództwa ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW, narodowe dowództwa, Dowództwa Zjednoczonej Bałtyckiej Floty Wojennej i Zjednoczonej Czarnomorskiej Floty Wojennej, Dowódca wojsk obrony powietrznej państw-stron Układu Warszawskiego i inne).

 

III. NACZELNE DOWÓDZTWA ZJEDNOCZONYCH SIŁ ZBROJNYCH NA ZACHODNIM I POŁUDNIOWO-ZACHODNIM TEATRZE DZIAŁAŃ WOJENNYCH

 

12.  Naczelne Dowództwa ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW są organami kierowania zgrupowaniami strategicznymi wojsk i flot na teatrach działań wojennych i podlegają bezpośrednio Najwyższemu Naczelnemu Dowództwu Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego.

Uczestniczą w planowaniu strategicznym i operacyjnym; organizują współdziałanie operacyjne między frontami, flotami i związkami operacyjnymi rodzajów wojsk ZSZ na TDW i wykorzystanie rezerw Najwyższego Naczelnego Dowództwa, wydzielonych do ich dyspozycji; realizują dowodzenie koalicyjnymi zgrupowaniami wojsk i flot na odpowiednich teatrach. Wspólnie z narodowym kierownictwem wojskowo-politycznym krajów sojuszniczych podejmują działania na rzecz umocnienia zdolności bojowej wojsk i sił flot oraz ich wszechstronnego zaopatrzenia.

13. W skład Naczelnego Dowództwa ZSZ na Zachodnim (Południowo-Zachodnim) TDW wchodzą:

- Naczelny Dowódca ZSZ na TDW,

- szef Sztabu ZSZ na TDW – pierwszy zastępca Naczelnego Dowódcy;

- szef Zarządu Politycznego ZSZ na TDW;

- zastępcy Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW z ramienia każdego państwa sojuszniczego, którego wojska i siły floty wchodzą w skład ZSZ na TDW;

- zastępcy Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW do spraw rodzajów sił zbrojnych, tyłów i uzbrojenia;

- dowódcy (szefowie) rodzajów wojsk i inne osoby urzędowe.

     Organami dowodzenia Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW są: Sztab, Zarząd Polityczny, sztaby (zarządy, działy) rodzajów sił zbrojnych, tyłów, rodzajów wojsk (wojsk specjalnych), służb i inne organy dowódcze, które mogą być utworzone w razie konieczności.

14. Przy Naczelnym Dowódcy ZSZ na Zachodnim (Południowo-Zachodnim) TDW ustanawia się Radę Wojenną Zjednoczonych Sił Zbrojnych na TDW.

     W skład Rady Wojennej wchodzą: Naczelny Dowódca ZSZ na TDW - przewodniczący Rady Wojennej, szef Sztabu ZSZ na TDW - pierwszy zastępca Naczelnego Dowódcy, szef Zarządu Politycznego, zastępcy Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW z ramienia każdego państwa sojuszniczego, inni zastępcy Naczelnego Dowódcy na TDW, zastępcy szefów zarządów politycznych z ramienia każdej armii sojuszniczej. W skład Rady Wojennej na wniosek Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW i za zgodą narodowych kierownictw wojskowo-politycznych mogą wchodzić inne osoby urzędowe.

Rada Wojenna zajmuje się rozpatrywaniem problemów stanu i działań wojsk i sił flot wchodzących w skład ZSZ na TDW.

Postanowienia Rady Wojennej są wprowadzane w życie rozkazami i dyrektywami Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW.

15. Naczelny Dowódca ZSZ na Zachodnim (Południowo-Zachodnim) TDW podlega Najwyższemu Naczelnemu Dowódcy i ma pełnię władzy w zakresie kierowania działaniami podległych mu frontów (poszczególnych armii), zgrupowań (związków) wojsk OP, Wojsk Lotniczych, sił Zjednoczonych Flot i innych zgrupowań (związków) na TDW. Może zwracać się bezpośrednio do kierownictw wojskowo-politycznych państw sojuszniczych we wszystkich sprawach mających związek z ZSZ na TDW.

16. Szef Sztabu ZSZ na TDW - pierwszy zastępca Naczelnego Dowódcy kieruje pracą Sztabu i koordynuje działania wszystkich organów dowodzenia Naczelnego Dowództwa ZSZ na TDW.

Organizuje wprowadzanie w życie decyzji i wytycznych Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW, kontrolę wykonania przez wojska i siły floty postawionych przed nimi zadań, rozpracowanie problemów wykorzystania operacyjnego wojsk i floty oraz działań na rzecz utrwalania i odtwarzania ich zdolności bojowej, a także stałe współdziałanie z generalnymi (głównymi) sztabami armii państw-stron Układu Warszawskiego. Jemu podlegają zastępcy szefa Sztabu ZSZ z ramienia każdej armii sojuszniczej wchodzącej w skład ZSZ na TDW.

17. Sztab Zjednoczonych Sił Zbrojnych na Zachodnim (Południowo-Zachodnim) TDW jest podstawowym organem dowodzenia Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW.

Sztab ZSZ na TDW kontroluje przestawianie wydzielonych w skład ZSZ na TDW wojsk i sił flot ze stanu pokoju w stan wojny i kieruje nimi przy rozwijaniu operacyjnym.

Przygotowuje wnioski z oceny sytuacji wojskowo-politycznej i strategicznej na TDW i odpowiednio do wytycznych Najwyższego Naczelnego Dowództwa oraz postanowień Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW uściśla planowanie pierwszej operacji strategicznej na TDW. Opracowuje propozycje następnych operacji wojsk i sił floty, opracowuje ich plany i przekazuje zadania do wojsk i sił floty.

Zapewnia dowodzenie frontami (oddzielnymi armiami), Wojskami Lotniczymi, Zjednoczoną Flotą i Wojskami Obrony Powietrznej, organizuje i ugruntowuje współdziałanie między nimi w toku operacji.

Podejmuje działania na rzecz utrzymania wysokiej gotowości bojowej wojsk i sił floty, uzupełniania we właściwym czasie strat w stanie osobowym, uzbrojeniu i środkach technicznych, odtwarzania zdolności bojowej zgrupowań i związków, a także w zakresie zaopatrzenia ich w środki materialne i inżynieryjno-techniczne.

Studiuje, uogólnia i upowszechnia doświadczenie w prowadzeniu działań bojowych.

18. Zastępcy Naczelnego Dowódcy ZSZ z ramienia państw sojuszniczych uczestniczą w wypracowaniu propozycji bojowego wykorzystania narodowych formacji (związków), w planowaniu ich działań wojennych, organizacji współdziałania w zgrupowaniach koalicyjnych, w kontroli wykonania postawionych przed nimi zadań, utrzymują stałą łączność z narodowymi kierownictwami wojskowo-politycznymi w zakresie umacniania wysokiej gotowości i zdolności bojowej, uzupełniania strat w stanie osobowym, środkach technicznych i uzbrojeniu narodowych wojsk i sił flot i zaopatrzenia ich w środki materiałowe i techniczne, a także w rozwiązywaniu innych problemów dotyczących koalicyjnych i narodowych wojsk i sił flot.

19. Zastępcy Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW do spraw rodzajów sił zbrojnych opracowują propozycje bojowego wykorzystania zgrupowań, związków i jednostek odpowiednich rodzajów sił zbrojnych; wraz ze Sztabem ZSZ na TDW planują ich zastosowanie bojowe oraz współdziałanie w toku operacji z innymi rodzajami sił zbrojnych, formacjami i wojskami (służbami) specjalnymi; kieruje podległymi związkami operacyjnymi, taktycznymi i jednostkami; kontrolują wykonanie przez wojska (siły) odpowiednich rodzajów sił zbrojnych postawionych przed nimi zadań.

20. Zastępca Naczelnego Dowódcy ZSZ do spraw tyłów organizuje zabezpieczenie tyłowe ZSZ w toku operacji i współdziałanie zgrupowań z tyłami; kontroluje oraz w porozumieniu z odpowiednimi narodowymi organami wojskowymi - koordynuje zaopatrzenie materiałowe, transportowe, medyczne, weterynaryjne i inne związków operacyjnych (taktycznych) oraz odtwarzanie zdolności bojowej ich tyłów.

21. Zastępca Naczelnego Dowódcy do spraw uzbrojenia opracowuje wnioski w zakresie zaopatrzenia inżynieryjno-technicznego wojsk oraz planuje je w toku operacji; organizuje współdziałanie między organami zaopatrzenia inżynieryjno-technicznego związków operacyjnych (taktycznych); w porozumieniu z odpowiednimi wojskowymi organami narodowymi rozwiązuje problemy uzupełniania strat i remontów uzbrojenia i techniki z wykorzystaniem bazy remontowo-produkcyjnej i miejscowych rezerw na TDW.

22. Dowódcy (szefowie) rodzajów wojsk (wojsk specjalnych, służb) opracowują wnioski w zakresie bojowego wykorzystania związków i jednostek odpowiednich rodzajów wojsk (wojsk specjalnych, służb); razem ze sztabami ZSZ na TDW planują ich zastosowanie w operacjach; organizują działania bojowe podległych im bezpośrednio związków i jednostek wojskowych i ich współdziałania ze zgrupowaniami (związkami) rodzajów sił zbrojnych i rodzajów wojsk; dowodzą podległymi sobie związkami i jednostkami; kontrolują wykonanie postawionych przed nimi zadań.

23. Praca Sztabu ZSZ na TDW, zastępców Naczelnego Dowódcy ZSZ, dowódców (szefów) rodzajów wojsk (wojsk specjalnych, służb) i ich sztabów (zarządów, działów) jest organizowania i realizowana na podstawie dyrektyw Najwyższego Naczelnego Dowództwa, decyzji i wytycznych Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW i zmierza do pełnego i bezzwłocznego ich wykonania.

24. Dla ukończenia we właściwym czasie przedsięwzięć w zakresie przygotowania Naczelnych Dowództw ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW, na wniosek Najwyższego Naczelnego Dowódcy i w wyniku wzajemnych uzgodnień, decyzją rządów państw-stron Układu Warszawskiego zostają mianowani Naczelny Dowódca, szef Sztabu – pierwszy zastępca Naczelnego Dowódcy, szef Zarządu Politycznego, zastępcy Naczelnego Dowódcy z ramienia każdego państwa sojuszniczego oraz inni zastępcy Naczelnego Dowódcy.

25. Mianowany zespół kierowniczy Naczelnych Dowództw ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW w czasie pokoju uczestniczy w dotyczącym go zakresie w opracowaniu (uściśleniu) planów operacyjnych, w doskonaleniu gotowości bojowej wojsk i flot wydzielonych w skład ZSZ, w planowaniu ich rozwoju, zaopatrzenia materiałowego i specjalistyczno-technicznego, wyposażenia terytorium państw sojuszniczych pod kątem operacyjnym, w przygotowaniu wojsk i sił flot oraz organów dowodzenia Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW do wykonania ich zadań w czasie wojny.

26. Struktura organizacyjna i liczebność organów dowodzenia Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW jest w czasie pokoju określana przez Sztab ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego oddzielnie dla Zachodniego i Południowo-Zachodniego TDW i po uzgodnieniach z narodowymi kierownictwami wojskowo-politycznymi krajów sojuszniczych zatwierdzana przez Naczelnego Dowódcę ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego.

27. Dla skompletowania Naczelnych Dowództw ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW przeznacza się generałów, admirałów i oficerów Sztabu oraz innych organów dowodzenia Naczelnego Dowódcy ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego, a także generałów, admirałów i oficerów odpowiednich sojuszniczych armii i flot, po uzgodnieniu z narodowym kierownictwem wojskowym zgodnie z przyjętą strukturą organizacyjną. 

28. Przygotowanie organów dowodzenia przeznaczonych dla Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW i organów dowodzenia zgrupowań operacyjnych armii sojuszniczych, a także sił i środków łączności w czasie pokoju jest realizowane przez Zjednoczone Dowództwo, Sztab ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego oraz dowództwa narodowe według uzgodnionych planów wspólnych działań i planów dowództw narodowych.

 

IV. ZJEDNOCZONE FLOTY WOJENNE

 

29. W interesie jak najbardziej efektywnego wykorzystania marynarek wojennych państw-stron Układu Warszawskiego tworzy się Zjednoczoną Flotę Bałtycką i Zjednoczoną Flotę Czarnomorską, które stanowią zgrupowania operacyjno-strategiczne, przeznaczone do odparcia agresji i obrony interesów państw-stron Układu Warszawskiego na odpowiednich teatrach działań wojennych.

W skład Zjednoczonej Floty Bałtyckie wchodzą: Flota Bałtycka ZSSR, Ludowa Marynarka Wojenna Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Marynarka Wojenna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

W skład Zjednoczonej Floty Czarnomorskiej wchodzą: Flota Czarnomorska ZSSR, Marynarka Wojenna Bułgarskiej Republiki Ludowej i Marynarka Wojenna Socjalistycznej Republiki Rumunii.

30. Dowódcą Zjednoczonej Floty Bałtyckiej jest Dowódca Floty Bałtyckiej ZSSR; Dowódcą Zjednoczonej Floty Czarnomorskiej jest Dowódca Floty Czarnomorskiej ZSSR.

Dowódcy Zjednoczonej Floty Bałtyckiej i Zjednoczonej Floty Czarnomorskiej są jednocześnie zastępcami do spraw floty wojennej Naczelnych Dowódców ZSZ odpowiednio na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW.

Organami dowodzenia Dowódców Zjednoczonych Flot Wojenny są odpowiednio sztaby i inne organy dowodzenia Flot Bałtyckiej i Czarnomorskiej ZSSR.

31. Dowódca Zjednoczonej Floty upoważniony jest do kierowania wszystkimi siłami Zjednoczonej Floty na odpowiednim TDW. Ponosi całkowitą odpowiedzialność za wykonanie przez nie zadań bojowych w operacjach na danym TDW; wydaje dyrektywy i rozkazy operacyjne odnośnie bojowego wykorzystania sił floty i kieruje ich działaniami bojowymi w toku operacji.

32. Szef Sztabu Zjednoczonej Floty Wojennej kieruje pracą sztabu, koordynuje działalność wszystkich organów dowodzenia Zjednoczonej Floty Wojennej.

Dla zabezpieczenia dowodzenia i współdziałania przy Sztabie Zjednoczonej Floty Wojennej znajdują się grupy operacyjne z ramienia każdej narodowej marynarki wojennej.

33. Dowódcy Marynarki Wojennej Bułgarskiej Republiki Ludowej, Ludowej Marynarki Wojennej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Marynarki Wojennej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Marynarki Wojennej Socjalistycznej Republiki Rumunii są zarazem zastępcami odpowiednich Dowództw Zjednoczonych Flot Wojennych. Ponoszą całkowitą odpowiedzialność za utrzymanie przepisowej gotowości bojowej podległych im sił i środków i za wykonanie przez nie postawionych przed nimi zadań; planują i organizują ich działania bojowe; uczestniczą w organizacji współdziałania sił i środków marynarek sojuszniczych; wprowadzają w życie kierowanie podległymi zgrupowaniami, związkami, jednostkami i okrętami.

 

V. PODSTAWY OBRONY POWIETRZNEJ

 

34. Utworzony w czasie pokoju jedyny system Obrony Powietrznej państw-stron Układu Warszawskiego i jego organy dowodzenia zostają na czas wojny zachowane i uzupełnione siłami i środkami OP związków operacyjnych rodzajów sił zbrojnych rozwijanych na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW.

35. W skład Obrony Powietrznej na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW wchodzą wojska OP państw-stron Układu Warszawskiego, wojska OP i lotnictwo myśliwskie wojsk lotniczych frontów (poszczególnych armii, okręgów wojskowych), siły i środki OP Zjednoczonych Flot Wojennych, związki taktyczne i jednostki OP podległe bezpośrednio Naczelnemu Dowódcy ZSZ na TDW.

Wojska OP każdego z państw-stron Układu Warszawskiego, na równi z realizacją zadań obrony własnego terytorium, przeznaczają część swych sił na wzmocnienie OP sąsiednich współdziałających państw i ZSZ na TDW.

W razie konieczności, przegrupowanie poza granice kraju i podporządkowanie nowemu dowództwu jednostek, związków taktycznych wojsk OP kraju i organów dowodzenia nimi dokonuje się na mocy decyzji Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW po uzgodnieniu z narodowym kierownictwem wojskowo-politycznym oraz z Dowódcą Wojsk OP państw-stron Układu Warszawskiego.

36. Dowodzenie wojskami OP na TDW oraz organizację współdziałania realizuje Naczelny Dowódca ZSZ na TDW przez swego zastępcę do spraw OP.

Koordynacja działań bojowych wszystkich sił i środków OP rozwiniętych na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW spoczywa na Najwyższym Naczelnym Dowództwie, które realizuje ją przez Dowódcę Wojsk OP państw-stron Układu Warszawskiego.

37. Dowódca OP - zastępca Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW do spraw obrony powietrznej (zarazem zastępca Dowódcy Wojsk OP państw-stron Układu Warszawskiego) opracowuje projekt zastosowania bojowego sił i środków OP w operacjach, wspólnie ze Sztabem ZSZ na TDW i dowódcami Wojsk OP (dowódcami Wojsk Lotniczych i OP) sojuszniczych krajów realizuje planowanie i organizację obrony powietrznej na TDW.

Dowodzenie wojskami OP na TDW dowódca OP - zastępca Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW (zarazem zastępca Dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej państw-stron Układu Warszawskiego) realizuje przez dowódców OP (dowódców Wojsk Lotniczych i OP) krajów sojuszniczych włączonych do jedynego systemu OP państw-stron Układu Warszawskiego, dowódców OP (szefów wojsk OP) frontów (poszczególnych armii, okręgów wojskowych) i szefa OP Zjednoczonej Floty Wojennej.

VI. PODSTAWY DOWODZENIA ZJEDNOCZONYMI SIŁAMI ZBROJNYMI NA TDW

 

38. Rozwijanie organów dowodzenia i systemów łączności Naczelnych Dowództw ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW, zajmowanie przez nie przygotowanych punktów dowodzenia dokonuje się na podstawie specjalnego rozporządzenia (wytycznych) Najwyższego Naczelnego Dowództwa w oparciu o plany, które są opracowywane w czasie pokoju przez Sztab Zjednoczonych Sił Zbrojnych i uzgadniane z narodowym kierownictwem wojskowym odpowiednich państw-stron Układu Warszawskiego.

39. Dla zapewnienia dowodzenia ZSZ na TDW tworzy się uprzednio stacjonarne (bronione) i ruchome zapasowe i pomocnicze punkty dowodzenia z odpowiednimi środkami łączności. Stacjonarne (bronione) punkty dowodzenia ZSZ na TDW w czasie pokoju są utrzymywane w stanie gotowości do pracy; są na nich pełnione całodobowe dyżury operacyjne.

Punkty dowodzenia Naczelnych Dowództw ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW, Dowództw Bałtyckiej i Czarnomorskiej Zjednoczonych Flot Wojennych i narodowych dowództw wojskowych w czasie pokoju są włączone do jedynego systemu dowodzenia i łączności, zapewniającego Najwyższemu Naczelnemu Dowództwu kierowanie Zjednoczonymi Siłami Zbrojnymi przy przestawieniu ich z pokojowego na stan wojny na początku i w trakcie trwania działań wojennych.

40. Dla zapewnienia niezawodnego dowodzenia wojskami i siłami flot tworzy się system łączności ZSZ na TDW, który bazuje na węzłach łączności punktów dowodzenia, na wojskowych punktach oporu i, odpowiednio do porozumień międzypaństwowych, na państwowych sieciach łączności państw-stron Układu Warszawskiego.

Łączność Najwyższego Naczelnego Dowództwa, Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW z narodowymi związkami operacyjnymi (związkami taktycznymi), które wchodzą w skład ZSZ, zapewniają specjalnie wydzielone w czasie pokoju wojska łączności ze składu armii państw-stron Układu Warszawskiego w myśl uzgodnionych planów.

41. Stawianie zadań przed wojskami i siłami flot, wchodzących w skład ZSZ na TDW, dokonywane jest poprzez dyrektywy operacyjne i rozporządzenia, wydawane przez Najwyższe Naczelne Dowództwo, przez Naczelne Dowództwa ZSZ na TDW i przez dowództwa Zjednoczonych Flot Wojennych.

Naczelne Dowództwa ZSZ na TDW informują narodowe kierownictwa wojskowo-polityczne odpowiednich państw sprzymierzonych o stanie narodowych związków operacyjnych (związków taktycznych), o postawionych przed nimi zadaniach i o przebiegu ich wykonania, o przedsięwziętych krokach, zmierzających do zwiększenia i odtworzenia zdolności bojowej wojsk i sił flot.

Dowódcy (szefowie) narodowych związków operacyjnych (taktycznych) składają raporty o stanie i działaniach bojowych wojsk i sił flot wyższym instancjom dowódczym i narodowemu kierownictwu wojskowo-politycznemu. 

42. Z chwilą przejścia Zjednoczonych Sił Zbrojnych w stan wojny, znajdujący się w czasie pokoju przedstawiciele Naczelnego Dowódcy ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego w armiach sojuszniczych stają się przedstawicielami Naczelnego Dowództwa ZSZ na TDW przy narodowym kierownictwie wojskowo-politycznym, a w pozostałych ogniwach - odpowiednimi przedstawicielami przy tych organach dowodzenia.

W celu zapewnienia współdziałania i podniesienia operatywności dowodzenia wojskami i siłami flot Naczelne Dowództwo ZSZ na TDW i Dowództwa Zjednoczonych Flot Wojennych kierują do podległych sojuszniczych armii i flot grupy operacyjne. Ich liczebność, skład, tryb pracy i kompletowania określa w czasie pokoju Sztab ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego. Grupy operacyjne są kierowane według wytycznych Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW.

 

VII. PODSTAWY ORGANIZACJI PRACY POLITYCZNEJ

 

43. Pracą partyjno-polityczną w narodowych związkach operacyjnych, taktycznych i jednostkach wydzielonych w skład Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego kierują Komitety Centralne partii komunistycznych i robotniczych krajów sojuszniczych poprzez odpowiednie organy polityczne swych armii.

44. Praca polityczna w ZSZ w czasie wojny jest organizowana i prowadzona zgodnie ze wspólnymi decyzjami państw-stron Układu Warszawskiego, wytycznymi partii komunistycznych i robotniczych państw sojuszniczych, a także na podstawie rozkazów i dyrektyw Najwyższego Naczelnego Dowództwa i ma na celu podniesienie siły bojowej ZSZ państw-stron Układu Warszawskiego, mobilizację składu osobowego do wykonania postawionych zadań, utrzymanie wysokiej gotowości i zdolności bojowej wojsk i sił flot, umocnienie jedności moralno-politycznej, patriotyzmu socjalistycznego i solidarności internacjonalistycznej, przyjaźni i braterstwa broni armii sojuszniczych, hartowanie woli osiągnięcia zdecydowanego zwycięstwa nad agresorem imperialistycznym.

Konkretne zdania pracy politycznej w różnych rodzajach działalności bojowej wynikają z decyzji Naczelnych Dowódców ZSZ na TDW, dowódców związków operacyjnych (związków taktycznych, jednostek oraz okrętów).

Bezpośrednie kierowanie pracą polityczną w związkach operacyjnych i taktycznych spoczywa na narodowych organach politycznych, które ponoszą odpowiedzialność za jej stan.

45. W celu organizacji pracy politycznej w ZSZ na TDW oraz w celu jej koordynacji z uwzględnieniem koalicyjnego składu wojsk i flot, równolegle z tworzeniem Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW na czas wojny powołuje się Zarządy Polityczne Zjednoczonych Sił Zbrojnych na TDW. Przy organizacji pracy politycznej oraz koordynacji działalności organów politycznych ZSZ na TDW Zarząd Polityczny bierze pod uwagę wytyczne kierownictwa wojskowo-politycznego państw sojuszniczych i specyfikę pracy politycznej w armiach narodowych.

Zarząd Polityczny ZSZ na TDW analizuje i ocenia walory moralno-polityczne przeciwnika, stan polityczno-moralny składu osobowego własnych wojsk i floty; ustala główne kierunki i zadania pracy politycznej podczas operacji (działań bojowych) na podstawie decyzji, podjętej przez Naczelnego Dowódcę ZSZ na TDW i zadań postawionych przed wojskami i siłami floty; planuje zabezpieczenie polityczne operacji (działań bojowych); z uwzględnieniem koalicyjnego charakteru wojsk i floty wypracowuje niezbędne z tego punktu widzenia działania w pracy politycznej, organizuje współdziałanie między organami politycznymi armii sojuszniczych; dokonuje wymiany informacji i materiałów propagandowych; uogólnia i upowszechnia doświadczenia pracy politycznej; koordynuje działalność organów· propagandy specjalnej, wykorzystanie jej sił i środków.

46. W skład Zarządu Politycznego ZSZ na TDW wchodzą przedstawiciele, wyznaczeni przez narodowe kierownictwa wojskowo-polityczne państw sojuszniczych z niezbędną ilością pracowników politycznych.

Ci przedstawiciele organów politycznych są zarazem zastępcami szefa Zarządu Politycznego i wchodzą z urzędu w skład Rady Wojennej ZSZ na TDW. Uczestniczą w formułowaniu głównych kierunków i zadań pracy politycznej w trakcie operacji (działań bojowych), w planowaniu zabezpieczenia politycznego, w opracowywaniu odpowiednich wytycznych i przekazywaniu ich do organów politycznych narodowych związków operacyjnych i taktycznych armii sojuszniczych. Dla zapewnienia współdziałania organów politycznych związków operacyjnych i taktycznych armii sojuszniczych stosuje się wzajemną wymianę przedstawicielstw.

Zastępcy szefów Zarządów Politycznych ZSZ na TDW z każdej armii sojuszniczej biorą udział w rozwiązywaniu zadań w zakresie utrzymania na wysokim poziomie stanu moralno-politycznego, dyscypliny i praworządności w swoich wojskach i flotach wchodzących w skład ZSZ; dbają o ciągły przepływ informacji między swymi wojskami i dowództwem narodowym, o dostarczanie składowi osobowemu materiałów agitacyjno-propagandowych w ojczystym języku.

Za swoją działalność są odpowiedzialni przed dowództwami narodowymi i Naczelnym Dowództwem ZSZ na TDW.

Oceny stanu własnych wojsk, doniesienia i informacje o przeprowadzonej pracy politycznej w wojskach i flotach na rzecz wykonania rozkazów i dyrektyw Najwyższego Naczelnego Dowództwa i Naczelnego Dowództwa ZSZ na TDW są przedkładane przez organy polityczne związków operacyjnych i taktycznych armii wyższym narodowym organom politycznym i Zarządowi Politycznemu Zjednoczonych Sił Zbrojnych na TDW.

 

VIII. PODSTAWY ZABEZPIECZENIA TYŁOWEGO

 

47. Zabezpieczenie tyłowe narodowych związków operacyjnych wchodzących w skład ZSZ na TDW jest organizowane na podstawie dyrektyw Najwyższego Naczelnego Dowództwa i decyzji Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW.

Jest ono realizowane siłami i środkami tyłów narodowych związków operacyjnych oraz tyłów centrum Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego, a także kosztem sił i środków, wydzielanych do bezpośredniej gestii Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW oraz strategicznych rezerw sił i środków tyłów, tworzonych w czasie pokoju i rozwijanych przez Najwyższe Naczelne Dowództwo z początkiem działań wojennych.

48. Zapasy środków materiałowych rezerw Zjednoczonego Dowództwa, zgromadzone w czasie pokoju, z chwilą wstąpienia w swoje prawa Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW mogą być przekazywane do ich dyspozycji na mocy specjalnej dyrektywy Najwyższego Naczelnego Dowództwa.

49. Przy organizacji zabezpieczenia tyłowego narodowych związków operacyjnych Naczelny Dowódca ZSZ na TDW, zgodnie z żądaniem dyrektyw Najwyższego Naczelnego Dowództwa, w porozumieniu z narodowym kierownictwem wojskowo-politycznym ustala granice głębokości pasa tyłów i połączenia transportowe dla związków operacyjnych, kolejność ich osłony technicznej i odtwarzania na terytorium danego państwa, zasoby środków materiałowych w dyspozycji związków operacyjnych przeznaczone na operację, ze wskazaniem rozmiarów zapasów na koniec operacji i kolejności zabezpieczenia tyłowego koalicyjnych zgrupowań wojsk.

50. Zabezpieczenie materiałowe wojsk (sił floty) wydzielonych w skład ZSZ na TDW jest realizowane z zasobów narodowych.

Rozmiary tworzonych zapasów środków materiałowych z zasobów narodowych są regulowane: w czasie pokoju - odpowiednio do Protokołów specjalnych, o których mowa w artykule 7 niniejszego Statutu; w czasie wojny - przez narodowe kierownictwo wojskowo-polityczne, zgodnie z zaleceniem Najwyższego Naczelnego Dowództwa.

W wypadku, gdy zabezpieczenie tyłowe wojsk sojuszniczych (sił floty), uchodzących w skład związku operacyjnego innej przynależności narodowej, będzie trudne do zrealizowania przy pomocy tyłów własnych, może być ono realizowane przez tyły związku operacyjnego, w którego skład one wchodzą. Uzupełnienie zużytych przez te wojska (siły floty) zasobów jest dokonywane z zapasów własnego państwa.

W toku działań wojennych, zależnie od sytuacji, Naczelny Dowódca ZSZ na TDW w porozumieniu z odpowiednimi organami narodowego kierownictwa wojskowo-politycznego może dokonywać manewrów środkami materiałowymi pomiędzy narodowymi związkami operacyjnymi, z późniejszym rozliczeniem wzajemnym, i za zgodą Najwyższego Naczelnego Dowództwa wykorzystać w tym celu jego rezerwy.

51. W celu zabezpieczenia transportów wojskowych państw-stron Układu Warszawskiego przekazują na potrzeby ZSZ uzgodnioną sieć połączeń transportowych oraz odpowiednią ilość środków transportu, a w wypadkach szczególnej konieczności wydzielają dla ZSZ dodatkowe połączenia transportowe i środki transportu.

Przygotowanie, utrzymanie, eksploatacja, osłona techniczna i odtwarzanie połączeń transportowych na terytoriach państw-stron Układu Warszawskiego, włącznie z rozwijaniem czasowych i przygranicznych rejonów przeładunkowych na potrzeby ZSZ, są realizowane zgodnie z Protokołami dwustronnymi przez narodowe siły i środki, we współdziałaniu z wojskami ZSZ, odpowiednio do ustalonych planów oraz wytycznych Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW.

IX. PODSTAWY ZABEZPIECZENIA SPECJALNO-TECHNICZNEGO

 

52. Specjalno-techniczne zabezpieczenie ZSZ na TDW jest organizowane na podstawie dyrektyw Najwyższego Dowództwa oraz decyzji Naczelnego Dowódcy ZSZ na TDW z wykorzystaniem w uzgodnionym zakresie narodowych zasobów każdej armii państw-stron Układu Warszawskiego zabezpieczenia określonego typu. 

53. Utrzymanie uzbrojenia, środków technicznych i amunicji w gotowości do użycia na polu walki, ewakuacja, remonty i odtwarzanie uszkodzonego i niesprawnego uzbrojenia i środków technicznych jest realizowane siłami i środkami remontowo-ewakuacyjnymi wojsk narodowych.

Zapewnienie wojskom uzbrojenia, środków techniki wojennej, amunicji, części zapasowych i wojskowego sprzętu technicznego należy do odpowiednich organów narodowego kierownictwa wojskowo-politycznego państw-stron Układu Warszawskiego.

54. Odpowiednio do przeznaczenia operacyjnego narodowych związków operacyjnych i taktycznych, w czasie pokoju gromadzone są rezerwy uzbrojenia środków technicznych, amunicji, części zapasowych i wojskowego sprzętu technicznego.

Na podstawie wzajemnych uzgodnień Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW i narodowych kierownictw wojskowo-politycznych odpowiednich państw-stron Układu Warszawskiego określa się dodatkowe siły i środki zabezpieczenia specjalno-technicznego dla wojsk sojuszniczych, przybywających do rejonów przewidywanego rozwinięcia operacyjnego na terenie danego kraju, a także wykorzystanie zasobów materiałowych i mocy przemysłu narodowego na remont uzbrojenia, środków technicznych i amunicji wszelkiego rodzaju.

55. Specjalno-techniczne zabezpieczenie wojsk wchodzących w skład związków operacyjnych innej przynależności narodowej, w razie konieczności może być realizowane siłami i środkami związku operacyjnego, w którego skład wchodzą. W takim wypadku są wydzielane do dyspozycji tego związku narodowe siły i środki remontowo-ewakuacyjne, niezbędne zapasy amunicji i wojskowego sprzętu technicznego. Odtwarzanie zasobów zużytych przez te wojska odbywa się kosztem zapasów własnych danego państwa.

56. Naczelny Dowódca ZSZ na TDW w porozumieniu z narodowym kierownictwem wojskowo-politycznym, z uwzględnieniem sytuacji, może dokonywać manewrów siłami i środkami zaopatrzenia specjalno-technicznego oraz zapasami amunicji między narodowymi związkami operacyjnymi (taktycznymi), a także sięgać do miejscowych zasobów i zakładów przemysłu narodowego dla wykonania remontów i odtwarzania uzbrojenia i środków technicznych.

 

X. STOSUNKI WZAJEMNE MIĘDZY DOWÓDZTWAMI ZSZ NA TDW I NARODOWYMI KIEROWNICTWAMI WOJSKOWO-POLITYCZNYMI PAŃSTW-STRON UKŁADU WARSZAWSKIEGO

 

57. Dowództwa Naczelne ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW i narodowe kierownictwa wojskowo-polityczne odpowiednich państw sojuszniczych na polu prowadzenia walki zbrojnej kierują się decyzjami państw-stron Układu Warszawskiego, dyrektywami i wytycznymi Najwyższego Naczelnego Dowództwa.

Między Naczelnymi Dowództwami ZSZ na TDW i narodowymi kierownictwami wojskowo-politycznymi istnieje i stale zacieśnia się bliskie współdziałanie.

58. Wraz z przejęciem przez Naczelne Dowództwa ZSZ na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW dowodzenia wojskami i Zjednoczoną Flotą Wojenną, wydawane im rozkazy, dyrektywy i rozporządzenia stają się obowiązujące dla wszystkich związków operacyjnych, związków taktycznych, jednostek (okrętów), organów dowodzenia i tyłów, wydzielonych w skład ZSZ na TDW ze składu armii sojuszniczych.

59. Narodowe kierownictwo wojskowo-polityczne każdego kraju-strony Układu Warszawskiego zapewnia pełne i we właściwym czasie wykonanie decyzji Najwyższego Naczelnego Dowództwa, wysoką gotowość bojową wojsk i sił floty, wydzielonych w skład ZSZ na TDW, i utrzymuje kosztem zasobów narodowych uzgodniony poziom ich skompletowania stanem osobowym, uzbrojenia i zaopatrzenia w środki techniczne oraz we wszystkie rodzaje środków materiałowych i technicznych; realizuje dopływ rezerwy, uzupełnianie i przywracanie zdolności bojowej narodowych związków operacyjnych, związków taktycznych i jednostek (okrętów) wchodzących w skład ZSZ na TDW; przedsiębierze działania dla podniesienia stanu moralno-politycznego składu osobowego narodowych wojsk i sił floty oraz w celu mobilizacji ich do wykonania postawionych zadań bojowych; zapewnia zajęcie pozycji wyjściowych i rozwinięcie operacyjne związków operacyjnych i taktycznych armii sojuszniczych na terytorium swego kraju (w przestrzeni powietrznej i na wodach terytorialnych).

60. Dowódcy narodowych związków operacyjnych (związków taktycznych i jednostek), wydzielonych w skład Zjednoczonych Sił Zbrojnych państw-stron Układu Warszawskiego i przekazanych do dyspozycji Najwyższego Naczelnego Dowództwa oraz Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW ponoszą pełną odpowiedzialność za utrzymanie uzgodnionej gotowości bojowej podległych im wojsk (sił) i za wykonanie postawionych przed nimi zadań bojowych; planują i organizują ich działania bojowe; realizują kierowanie podległymi związkami operacyjnymi, taktycznymi, jednostkami (okrętami).

61. Narodowe kierownictwo wojskowo-polityczne państw-stron Układu Warszawskiego mianuje generałów, admirałów i oficerów na stanowiska w organach dowodzenia Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW odpowiednio do ich struktury organizacyjnej i etatu.

Mianowania i dyslokacji dowódców narodowych związków operacyjnych oraz ich zastępców, a także składu dowódczego organów dowodzenia Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW w czasie wojny dokonuje narodowe kierownictwo wojskowo-polityczne po uzgodnieniu z Naczelnymi Dowódcami ZSZ na odpowiednich TDW.

Wszystkie pozostałe problemy kadrowe w wojskach sojuszniczych wchodzących w skład ZSZ na TDW pozostają w kompetencji dowództw narodowych.

62. Jurysdykcja w stosunku do wojskowych wchodzących w skład ZSZ jest określana na podstawie porozumień między państwami-stronami Układu Warszawskiego.

 

XI. ZABEPIECZENIE FINANSOWE

 

63. Dla zabezpieczenia finansowego działalności służbowej organów dowodzenia Naczelnych Dowództw ZSZ na TDW ze związkami i jednostkami łączności, ochrony i obsługi, na czas wojny tworzy się budżety według parytetu procentowego państw-stron Układu Warszawskiego. 

64. Wkłady procentowe do budżetu Naczelnych Dowództw na Zachodnim i Południowo-Zachodnim TDW są określane z uwzględnieniem decyzji państw-stron Układu Warszawskiego (o wkładach procentowych do budżetu Zjednoczonego Dowództwa), podjętej na naradzie Politycznego Komitetu Konsultacyjnego 17 marca 1969 roku i określa się:

Na Zachodnim TDW dla: NRD – 16,2 proc., PRL – 23,1 proc.,  ZSSR – 44,5 proc., CSRS – 16,2 proc.

Na Południowo-Zachodnim TDW dla: BRL – 16,9 proc., WRL – 14,5 proc., SRR – 24,1 proc., ZSSR – 44,5 proc.

65. Wydatki związane z zabezpieczeniem finansowym wojsk i sił flot wchodzących w skład ZSZ na TDW, składu osobowego grup specjalnych, kierowanych do wyższych, podległych i współdziałających organów dowodzenia są pokrywane ze środków odpowiednich państw-stron Układu Warszawskiego.

 

 

ZA BUŁGARSKĄ REPUBLIKĘ LUDOWĄ

ZA WĘGIERSKĄ REPUBLIKĘ LUDOWĄ

ZA NIEMIECKĄ REPUBLIKĘ DEMOKRATYCZNĄ

ZA POLSKĄ RZECZPOSPOLITĘ LUDOWĄ

ZA SOCJALISTYCZNĄ REPUBLIKĘ RUMUNII

ZA ZWIĄZEK SOCJALISTYCZNYCH REPUBLIK SOWIECKICH

ZA CZECHOSŁOWACĄ REPUBLIKĘ SOCJALISTYCZNĄ