Radzieckie kokardy z nakryć głowy oficerów, chorążych i żołnierzy nadterminowych białogardzkiej 83. samodzielnej brygady desantowo-szturmowej 1986-1990.
Oficerowie, chorążowie i żołnierzy nadterminowi Sił Zbrojnych ZSRR mieli swoje kokardy, które w przepisach mundurowych były jasno opisane, która kokarda do jakiego nakrycia głowy jest przewidziana.
Kokarda do czapki paradno-wyjściwej wz.55.
Wprowadzona do Armii Radzieckiej rozkazem Ministra Obrony ZSRR nr 26, 25 listopada 1955 roku. Do roku 1969 kokarda miał inny wzór liści i była wykonana z dwóch łączonych elementów: owalnej rozety (kokardy) wz.55 i wieńca. Oba elementy wytłaczane była z tombaku. Po roku 1958 kokardy były wytłaczane z anodowanego aluminium, po roku 1969 produkowano je już jako jednolity emblemat ze zmiennym wzorem wieńca. Po roku 1973 po raz kolejny nieznacznie zmieniono wzór wieńca.Kokardę przytwierdzano do nakrycia głowy za pomocą dwóch metalowych „wąsów”.
Przewidziana do noszenia na:
·
czapkach do oficerskiego munduru paradno-wyjściwego,
Kokarda dla lotnictwa i WDW wz.55.
Kokard podobnie jak ta do czapki paradno-wychdnej wz.55 wprowadzona została do Armii Radzieckiej rozkazem Ministra Obrony ZSRR nr 26, 25 listopada 1955 roku. Do roku 1958 wytłaczane były z tombaku, później już tylko z anodowanego aluminium. Kokardy produkowane do roku 1969 były dwuczęściowe, składane z rozety i wieńca.
Przewidziana do noszenia na:
- czapce do munduru codziennego,
- czapce- uszance,
- papasze – nakryciu głowy noszonym przez oficerów od stopnia pułkownika w górę,
- berecie WDW,
- po roku 1986 także na pilotce (furażerce) oficerskiej,
Kokarda w kolorze ochronnym wz.55.
Wprowadzona została do Sił Zbrojnych ZSRR rozkazem Ministra Obrony ZSRR nr 26,
25 listopada 1955 roku.
Początkowo kokardy wytłaczane były z mosiądzu, jakiegoś dziwnego stopu a’la stal, później
z anodowanego aluminium (zamówienie nr 103-59 z 3. października 1959 roku), z dwoma metalowymi „wąsami” do przytwierdzenia do nakrycia głowy.
Były także produkowane wersje z masy plastycznej (połowa lat 80.) w kolorze ochronnym, mocowane na metalowe wąsy lub na słupek z nakrętką. Całość (awers i rewers oraz „wąsy”) pokryte są lejną farbą w kolorze ochronnym (ruskie khaki), ale także anodowane na kolor zielony.
Kokardy te przewidziane były do noszenia na:
· czapkach polowych,· czapkach polowych wz.82 – w białogardzkiej 83 brygadzie były to czapki w kamuflażu,
· w czasie działań wojennych także na beretach i czapkach-uszankach.
Emblemat na szczyt czapki wojsk lotniczych i WDW wz.55.
Popularnie zwany „ptaszkiem”Wprowadzony do Sił Zbrojnych ZSRR rozkazem Ministra Obrony ZSRR nr 26, 25 listopada 1955 roku. Wykonany jest z anodowanego na złoty kolor aluminium w formie jednolitej wytłoczki. Mocowany do czapki za pomocą metalowych wąsów.
Przewidziana do noszenia na:
· czapce do munduru paradno-wyjściowego,· czapce do munduru codziennego
Celowo nie poruszyłem kokard z nakryć głowy generałów z prostej przyczyny, w białogardzkiej 83. samodzielnej brygadzie desantowo-szturmowej generałów nie było 
Komentarze
Prześlij komentarz