Osobisty pakiet opatrunkowy (ППИ-1)

Osobisty pakiet opatrunkowy (Пакет перевязочный индивидуальный ППИ-1) - jest przeznaczony do świadczenia pomocy wzajemnej jak i samopomocy w przypadku zranienia. Opatrunek składa się z bandaża (długości ok.3m) i dwu poduszek z gazy wypełnionych watą (o wymiarach 10x10 cm i grubości 0,5cm).

Jedna z poduszek jest na stałe przymocowana do bandaża, drugą można przesuwać po bandażu.
Opatrunek jest zapakowany w opakowanie zewnętrzne (nagumowane - wodoodporne) i wewnętrzne (papierowe - potrójna warstwa pergaminu).

W zawinięciu papierowego opakowania jest umieszczona agrafka.
Opatrunek indywidualny jest fabrycznie sterylny.
Trwałość opatrunku to 5 lat od daty wyprodukowania.

Sposób użycia opatrunku jest opisany w punktach na zewnętrznym opakowaniu.
Opatrunki osobiste wydaje się żołnierzom, podoficerom i oficerom na czas działań bojowych, zasadniczo jeden żołnierz otrzymuje jeden opatrunek ale praktycznie opatrunki pobiera się według potrzeb. 

Przy umundurowaniu polowym tzw. wz.1969 opatrunek należało zamocować (agrafką, przyszyć) na wewnętrznej, dolnej, lewej stronie letniej kurtki mundurowej, przy umundurowaniu zimowym opatrunek mocuje się na wewnętrznej, lewej stronie szynela pod ostatnim dolnym guzikiem.
W letnim umundurowaniu polowym wz.1982 (khakim i kamuflażowym) i wz.1983 (kamuflażowym) opatrunek (opatrunki) nosi się w kieszeniach na rękawach, w zimowym mundurze polowym wz.1984 (khaki i kamuflażowy) opatrunki należy też umieszczać w kieszeniach na rękawach.

Opatrunek osobisty i sposób jego otwarcia: a – sposób otwarcia opatrunku; b- opatrunek rozwinięty; 1 – nieruchoma poduszka; 2 – przesuwna poduszka; 3 – bandaż; 4 – początek bandaża; 5 – rozwijalna część bandaża; 6 – kolorowe nitki.

Sposób użycia opatrunku

* Zewnętrzne opakowanie rozerwać po dłuższym brzegu e miejscu zaznaczonym;

* Wyjąc opatrunek zapakowany w pergaminowy papier;

* Wyjąc agrafkę i zabezpieczyć ja poprzez wpięcie w ubranie swoje lub opatrywanego;

* Opakowanie papierowe zdjąć za pomocą wystającej z opatrunku nitki (pociągnąć za nitkę);

* Opatrunek rozwinąć w taki sposób by nie dotykać rękoma sterylnych poduszek od strony którymi będą przylegać do rany (strona która można dotykać jest przeszyta kolorowymi nićmi);

Zastosowanie opatrunku indywidualnego dla świadczenia pierwszej pomocy:

       * Podczas świadczenia samopomocy wykorzystujemy opatrunek własny,           gdy świadczymy pomoc innemu rannemu najpierw wykorzystujemy                  jego opatrunek, później w miarę potrzeby własny.

      * Jeżeli opatrunek jest nakładany na jedna ranę druga poduszkę należy             położyć na pierwszej poduszce przykrywającej ranę. Jeżeli opaskę                   nakładają na jedną ranę, drugi klęcznik należy położyć na pierwszej; 

Opatrzenie rany z zastosowaniem i opatrunku indywidualnego: a – zaopatrzenie dwu ran; b – zaopatrzenie jednej rany.

     * Jeżeli opatrunek nakłada się na dwie rany, to przesuwną poduszkę                 odsunąć od poduszki nieruchomej na taką odległość by można było                 zaopatrzyć obie rany;

     * Poduszki utrzymują się na ranie/ranach za pomocą bandaża; 

     * Koniec bandaża umocowuje się agrafką do powierzchni opatrunku lub              zawiązuje;

     * Przy ranach klatki piersiowej na poduszeczki opatrunku nakłada się                 gumowane opakowanie opatrunku i szczelnie bandażuje.

Ogólne zasady zaopatrzenia ran opatrunkiem indywidualnym:

Opatrunek indywidualny będzie spełniał swoje podstawowe zadanie tylko w przypadku poprawnego go założenia według zasad:

1. Rannego należy położyć lub posądzić w wygodnej pozycji tak by zaopatrywana część ciała była dostępna.

W wypadkach zranień głowy, szyi, piersi, górnych kończyn, jeżeli pozwala stan rannego, opatrunek należy nakładać posadziwszy poszkodowanego. Przy zranieniu brzucha, obwodu miednicy i górnych części biodra, opatrunek nakłada się kładąc rannego na plecach, a miednicę poszkodowanego należy unieść, podłożywszy pod krzyż zwitek z odzieży lub zrolowany szynel, kurtkę.

2. Bandażowaną część kończyny należy ułożyć w położeniu, w jakim będzie ona znajdowała się po założeniu opatrunku.

Przy zranieniu stawu – będzie to dla łokciowego stawu – ugięte pod kątem prostym przedramienia, dla stawu biodrowego bandażowanie rozpoczynamy przy wyprostowanych kończynach, dla kolanowego - kończyna z lekko wygięta w stawie, dla kostki – stopa ustawiona pod kątem 90 stopni do podudzia.

3. Zaopatrujący powinien być ustawiony frontem do poszkodowanego, by mieć możliwość prowadzenia obserwacja jego stanu i unikać niepotrzebnego zadawania bólu przy zakładaniu opatrunku.

4. Bandaż rozwijają od lewej strony do prawej, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Główkę bandaża (rozwijalna część), z zasady, trzyma się w prawej ręce, a wolny koniec (początek bandaża) – w lewej.

5. Bandażowanie zawsze rozpoczynamy od zewnątrz do środka (z dołu do góry).

6. Bandażowanie rozpoczyna się od 2-3 owinięć mocujących bandaż. Umocowanie bandaża rozpoczyna się w najwęższym miejscu w pobliżu rany.

7. Każdy kolejny oplot bandaża musi zakrywać połowę lub jedną trzecią szerokości oplotu poprzedniego.

8. Zabezpieczenie końca opatrunku po wykonanym zaopatrzeniu.

Koniec bandaża rozrywa się (rozcina) wzdłużnie, otrzymane pasy przewiązuje się miedzy sobą, następnie owija się je wokół bandażowanej części ciała i zawiązuje.

Zamocować końce bandaża można także za pomocą agrafki (która jest w opatrunku) lub kawałkiem plastra.

9. Węzeł mocujący bandaż nie powinien znajdować się w :

* na ranie, 

* na potylicznej części głowy, 

* na plecach, 

* na podeszwie stóp, 

* na wewnętrznej stronie dłoni.

10. Poprawnie nałożona opaska nie powinna być zbyt ciasna by nie zakłócać krwioobiegu w zaopatrzonych częściach ciała i kończynach.

Przy świadczeniu pierwszej pomocy na polu bitwy nie zawsze jest możliwe spełnienie tych wszystkich podstawowych wymogów zaopatrywania ran ,ale zawsze opatrunek musi być założony tak by spełniał swe zadanie i by zaopatrywanemu nie sprawiać dodatkowego bólu. 

Radziecki plakat szkoleniowy, sposób otwarcia opatrunku.

Radziecki plakat szkoleniowy, zaopatrzenie ran.

Opracował: Zbigniew Ziemiński "saperski" 

Podczas pisania korzystałem z:

1. Учебник сержанта Мотострелковых Войск - 1980;

2. Правила ношения военной формы - 1988;

Rysunki i fotografie:

1. Учебник сержанта Мотострелковых Войск - 1980;

2. własne.

Opublikowano także na: Osobisty pakiet opatrunkowy (ППИ-1)

#desantowyBiałogard